Haaksbergen nog steeds donkerrood
Ik ben een beetje coronamoe. Enerzijds omdat perspectieven lijken te ontbreken (en de wereld toch al zo onrustig is) en anderzijds omdat de protesten en complottheorieën mij mateloos gaan irriteren. Perspectieven kan nu niemand echt bieden. Afwachten van de verdere ontwikkelingen en hopen, dat iedereen braaf mee blijft werken aan preventie, dat is het enige dat we kunnen doen. Of alsnog stevig ingrijpen, maar dat is in ons landje niet zo gemakkelijk. Voordat je het weet zit iedereen weer te protesteren in praatprogramma’s of staan actievoerders weer op het Malieveld. Om mij heen constateer ik een redelijke discipline. Waar het gaat om het dragen van mondkapjes bijvoorbeeld. Ach ja, soms rent er nog wel eens iemand de supermarkt in zonder winkelwagentje en zonder mondkapje. Terwijl het toch zo vriendelijk, maar indringend gevraagd werd aan de ingang. En soms vindt iemand het nodig om de “schoonmaakstand” (voor winkelwagen en handen) volstrekt te negeren. Nee, iemand daarop aanspreken doe ik niet, iedereen is tenslotte verantwoordelijk voor het eigen gedrag. Toch ligt juist daar een moeilijk punt, want een ander heeft niet het “recht” om mij te infecteren! Maar het risico op de aanwezigheid van korte lontjes maken je voorzichtig. A propos, de kans is erg groot, dat er een algeheel eenmalig vuurwerkverbod komt. Vervelend voor veel jonge mensen, die zich hun jaarlijks pleziertje ontnomen zien, maar rustgevend voor de SEH’s en de ziekenhuizen. Die hebben het al druk genoeg.