Foto’s
Nog niet zo lang geleden was ik op een prachtig tropisch eiland. Wuivende palmbomen, spierwitte stranden en een aangename zwoele warmte waren een welkome afwisseling na een lange treurige natte winter.
Altijd ben ik verrast door de kleuren en vormen van de vegetatie die ik nooit in Nederland tegen zou komen. Ik kan bijna niet ophouden met foto’s te maken van al het moois wat ik zie. Hagedissen met regenboogkleuren en vooral in de tropen zijn vogels een bonte verschijning.
Vroeger nam ik overal mijn spiegelreflexcamera met verschillende lenzen mee op reizen over de hele wereld. Door de jaren heen won mijn praktische kant en de ontwikkelingen in de techniek gingen mee. Tegenwoordig maak ik alleen nog foto’s met mijn mobiel. Dat is handig want daar zitten ook mijn kaarten, boeken, weersinformatie, alles om contact te houden met het thuisfront, QR codes, vliegtickets en navigatiemiddelen in.
Dat scheelt me minstens tweehonderd kilo in de koffer en zeulen met enorme scheepskisten doen we tegenwoordig niet meer. Alles makkelijk in één mobiel.
Zoveel mogelijk foto’s maken van alles wat mij verwonderd. Als ik het voor de tweede keer zie is het alweer ‘gewoon’. Daarom huurden we een scooter en gingen we het hele eiland rond. Bij elke bocht even stoppen omdat het uitzicht zo mooi was en bij de volgende bocht weer omdat het nog mooier was. Elke avond de zonsondergang kijken en foto’s maken tot ik de ultieme mooiste foto had: Oranjerode wolken, een ondergaande zon met een propellervliegtuig ervoor.
Een dag voor vertrek deed mijn telefoon raar. Het ding viel uit en ik kreeg hem steeds moeilijker aan. Alles zat erin om weer thuis te komen: vliegtickets, instapkaarten en vaccinatie bewijzen. Zelden of nooit heb ik last van stress maar nu overviel me toch wel even een momentje van spanning. Tegen de tijd dat we op het vliegveld aankwamen was mijn telefoon in stilte overleden.
Een goede voorbereiding is alles en ik heb altijd een plan B achter de hand, ben heel creatief in het vinden van oplossingen en zo zijn we toch weer thuisgekomen.
Maar de telefoon was verloren en de foto’s ook. Natuurlijk had ik niks in de cloud opgeslagen en dat moest ik even voor mezelf verwerken.
Mijn zus kan dan altijd heel goed relativeren en zei: ‘Ach, vroeger gingen we drie weken op vakantie en namen een fotorolletje van 24 mee. Bij thuiskomst bleek de helft van de foto’s mislukt en dan had je ook een leuke vakantie gehad.’ En dat is natuurlijk ook zo.
Misschien was het wel de mooiste vakantie ooit. Want je herinnering worden door de jaren heen steeds mooier nietwaar?
Caro