‘Iedereen vroeg zich af waar het kleed was gebleven’

Haaksbergenaar Rutger Spanjer publiceerde onlangs een uitgebreide radiodocumentaire over textielfabriek Jordaan. Voor Rond Haaksbergen schrijft hij een serie artikelen naar aanleiding van deze documentaire, die op onze site is te beluisteren.

De textielfabriek van D. Jordaan en Zonen mag dan al wel bijna vijftig jaar zijn verdwenen. In de lokale keukens, kasten en kelders is er nog wel wat Haaksbergs textiel te vinden. Jordaan weefde onder meer kwalitatief hoogwaardig huishoudtextiel onder de merknaam Jorzo en later Jorzolino. Producten die vijftig tot zelfs zeventig jaar na aanschaf nog steeds af en toe worden gebruikt. En waarschijnlijk niet alleen in Haaksbergen, maar ook ver daarbuiten. Mijn van oorsprong Zuid-Hollandse schoonvader en Brabantse schoonmoeder kennen het merk Jorzolino, ‘met het kroontje’.

Ineke Wientjes-Westendorp en haar zoon Ronnie Wientjes hebben nog altijd het tafelkleed dat Jan Wientjes en zijn vrouw Marie in 1956 als cadeautje van de fabriek kregen ter gelegenheid van het 175-jarig jubileum. ‘De hele familie Wientjes vroeg zich altijd af waar dat mooie tafelkleed toch was gebleven’, vertelt Ineke lachend. ‘Maar mijn man Johan die ook bij Jordaan werkte kon heel goed met zijn moeder en hij heeft het dus van haar gekregen. Dat wist eigenlijk niemand.’ Best bewaarde geheim in de familie (tot nu).

Zwanger
Ineke werkte in 1969 ook een blauwe maandag bij Jordaan, op de inpakafdeling. ‘Prachtig werk. Maar toen ik solliciteerde was ik al zwanger van Ronnie, dat wist ik – maar zij niet. Ronnie werd geboren in augustus 1969 en toen moest ik direct stoppen met werken. Niet voor te stellen, maar het waren hele andere tijden.’ Ronnie was een jaar of vijf toen de fabriekspijp van Jordaan werd opgeblazen. Dat maakte indruk, want hij is het nooit meer vergeten. ‘Ons huis (aan de ds. Van Kriekenstraat, red.) stond bijna pal naast het fabrieksterrein. De familie Wientjes zag hoe de schoorsteen van de fabriek omviel. ‘We stonden allemaal achter het hek te kijken. Dat was me ook een knal.’
Tentoonstelling

Hoewel Ronnie nog maar een kleine jongen was toen Jordaan de deuren sloot, is hij erg geïnteresseerd in de geschiedenis van de fabriek. En de geschiedenis van Haaksbergen in het algemeen. ´Het is toch zo verschrikkelijk jammer dat de hele fabriek van Jordaan is afgebroken. Eigenlijk zou er snel eens een tentoonstelling over de fabriek moeten komen, er is nog zat te vinden in Haaksbergen en het leeft nog steeds in het dorp.´

Naast  Jordaan herinneren Ineke en Ronnie zich ook al die andere Haaksbergse textielbedrijven nog goed. Bijvoorbeeld “het viltfabriek” (tegenwoordig uitgegroeid tot Voith) en EHCO KL, dat op grote schaal werkkleding produceerde. Ineke werkte bij beide bedrijven. ‘Bij KLM Kleding heb ik het vak geleerd en mijn diploma gehaald. Daar werkte je op stuk en ik moest daar het “vieze” werk doen. Gulpen in de broek zetten en kragen aan overalls.” En het is zo langzamerhand schering en inslag, maar wederom kapt de avondklok het gesprek helaas vrij abrupt af.