30 mei - 08:14 Haaksbergen - aangepast om 17:15

Met de Lions op stoom

Een bont gezelschap Tijdreizigers werden vervoerd door Niels
Hartlief, Ton Harmsen en Pieter van Zwanenburg

HAAKSBERGEN – Eindelijk was het afgelopen vrijdag 23 mei dan eindelijk zover: voor velen de grote dag aangebroken. Na een lange en intensieve voorbereiding stonden maar liefst 325 deelnemers op het MBS-complex klaar om (soms met de nodige moeite) in een klassieke locomotief te stappen en de “Stoomtreindag” mee te beleven. Want: wat was hier aan de hand? De Lionsclub Haaksbergen organiseert jaar-lijks de asperge-actie om met de opbrengsten goede doelen te ondersteunen. Uit 2023 stamde nog het idee om voor alle organisaties in Haakbergen, betrokken bij de dagbesteding, een heel bijzonder “dagje-uit” op touw te zetten. De keuze viel hierbij op een ritje met de stoomtrein van Haaksbergen naar Boekelo en terug, inclusief een goed verzorgde lunch in het dorpje van het zout.

Zo bedacht, zo gedaan! Maar niet verwacht, dat na kennisgeving hiervan aan de doelgroepen (zorgboerderijen, dagopvang, sociale ontmoetingsplekken w.o. het Ontmoetingspark) de belangstelling zo groot zou zijn: toch maar weer een teken dat de gemeente Haaksbergen het sociale vangnet prima op orde heeft. Met hulp van vele vrijwilligers, om zowel de organisatie als de lunchpakketten te verzorgen, werd deze megaklus geklaard.

De 1500 €-donatie van de Lionsclub werd door de firma Uzin-Utz aangevuld om, samen met vele andere sponsoren, het financieel en organisatorisch mogelijk te maken. De treinreis werd mede onvergetelijk door de aanwezigheid van het historsche gezelschap “De Tijdreizigers” en een accordeonist, die de aanwezigen vóór het instappen al in een optimale sfeer brachten.

De logistiek was in handen van spoorwegpersoneel: die dag ook ondersteund door professioneel uitgeruste vrijwilligers (zie de foto). Dat het voor velen een onvergetelijke dag werd, blijkt wel uit de reacties van de reizigers: “Dit zou ik wel elk jaar willen” en “De mooiste dag van mijn leven!”.

Prachtig, maar misschien speelde bij de laatste uitspraak de gevorderde leeftijd met zijn beperkte herinneringen ook wel een rol. Het koele buitje bij terugkomst bracht de deelnemers weer terug naar de alledaagse werkelijkheid: “wat jammer!”.
Voor herhaling vatbaar?