Column Caro Woudstra

Collecteren

Eens per jaar collecteer ik voor een goed doel. De meeste tijd gaat vooral zitten in een praatje maken omdat ik veel mensen uit de buurt ken. Oergezellig vind ik dat. Verrast ben ik soms als er een bekende de deur opendoet waarvan ik niet wist dat die zo dichtbij mij in de buurt woonde. Maar goed, ik kom natuurlijk niet alleen voor de gezelligheid. Er moet geld in de bus komen.

Grofweg gezien kun je de meeste ‘gevers’ onderscheiden in drie types. Verreweg de meeste mensen bij wie ik aanbel geven gul en met een glimlach of bedanken vriendelijk. Die wens ik verder een fijne avond toe om vervolgens weer een deurtje verder te gaan.

Omdat ik altijd aan de beurt ben met collecteren als de herfst net is begonnen en de dagen korter worden, loop ik mijn rondje in het donker. Dan zit er altijd wel een type tussen die de deur niet opendoet. Zich verschuilend achter een excuus dat het toch wel héél gevaarlijk is om na vijven de deur open te doen. Kom op zeg! Wie loopt er hier nu in het donker met geld over straat? Doe een kettinkje aan de deur, kijk door het raam of duw voor mij part het geld door de brievenbus! Overal zijn oplossingen voor!

Maar als je niet wilt geven kun je het beter eerlijk zeggen. Even goede vrienden’.

Dan zwaai ik door het raam en roep: ‘Een prettige avond nog’. En daar loop ik weer met m’n collectebus.

En dan de allerergsten. In elke wijk zit er wel één. Daar bel je aan en de deur wordt opengedaan. Voor me staat een man met een minzaam mondje. Dat mondje gaat niet open. Geen hallo of goedenavond ofzo. Zijn wijsvinger gaat langzaam naar de deurbel waar een stickertje onder geplakt staat waar in minuscule lettertjes staat: ‘Geen verkoop aan de deur’ Ondertussen loerend naar mijn reactie blijft de vinger naar het stickertje wijzen. En ik antwoord dan: ‘Ik ben geen verkoper. Ik kom alleen maar collecteren’. ‘Dat valt er ook onder’ zegt hij dan. In mijn hoofd wens ik hem alles toe waarvoor ik in het echt TBS zou krijgen maar wat zeg ik: ‘Een prettige avond nog’ en draai me om en loop naar de buren. Als die opendoen zie ik gelijk dat zij tot type 1 behoren. ‘Je doet het tenslotte niet voor jezelf hè maar altijd voor een ander’ en hop, er wordt zomaar wat briefgeld in de bus gestopt. Zo kan het dus ook. Ik wens hen een extra fijne avond toe.

Caro