Column Caro Woudstra
Lekker warm
Mijn directe familieleden, collega’s en beste vrienden weten het al jaren. Ik houd van warmte. Als er een collega mijn kantoor binnen wandelt, kan het gebeuren dat het er buitenproportioneel warm is. Sommigen verlaten acuut de ruimte of houden hun praatje kort. Lekker makkelijk want dan kan ik snel weer doorwerken. Het merendeel kan er niet goed aan wennen maar daar trek ik mij maar weinig van aan. Mijn werkplek heeft dan ook de bijnaam ‘de sauna van Caro’ gekregen en dat is niet geheel onterecht trouwens.
Thuis heb ik een houtkachel en als ik die aan heb kan het wel zesentwintig graden worden. Helemaal niet verkeerd want ik houd namelijk zo ontzettend veel van warmte dat ik ervan overtuigd ben dat dit naast eten en drinken één van mijn eerste levensbehoeftes is. Het is niet zo dat ik niet kan omgaan met snijdende wind of waterkou want daar kan ik mij gewoon op kleden. Lekker vind ik dat als ik dik ingepakt het klimaat te slim af ben en geen last heb van een zogenaamde Russische beer. Die kan ik heel goed aan. Het is de luxe van warmte die mij aanspreekt. Ik kan overal op bezuinigen behalve op stookkosten.
Wat ik nog veel belangrijker vind dan de luxe van een warm huis, is de warmte van mensen om mij heen. De warmte die ik voel als ik bij een geliefde ben. De warmte van een onverwachtse ontmoeting. Warmte die ik ervaar als iemand met mij meeleeft in een moeilijke situatie maar ook de warmte die ik voel als het gezellig is met anderen om mij heen.
Warmte die ik op zoveel verschillende manieren kan ervaren.
Die warmte is niet te betalen. Daar zou ik nooit op kunnen bezuinigen en daar kan ik nooit genoeg van krijgen.
En net zoals ik mij kan kleden op snijdende wind en ijzig kou, kan ik mij weren tegen ijskonijnen, kille opmerkingen en harteloze koude mensen.
Hoe warmer ik ben, hoe harder zij smelten.
Caro