Column Caro Woudtra

Aangehouden

Omdat ik veel kilometers maak, gebeurt het wel eens dat ik word aangehouden. Meestal is er niets aan de hand maar soms is er toch wel een reden om mij te beletten verder te rijden. Dan heb ik het gewoon niet helemaal netjes gedaan. Nog niet zo lang geleden gebeurde dat ook. Omdat ik veel fiets ken ik overal de binnendoor weggetjes. Er waren wegwerkzaamheden en omdat het me te lang duurde om te wachten tot ik kon doorrijden, besloot ik een tussendoorweggetje te nemen. Op de fiets is er niets aan de hand maar voor mijn auto golden er ineens hele andere regels. Ik negeerde het eenrichtingsverkeer en reed een straat in waar ik niet in mocht rijden. Alles om nodeloos wachten te voorkomen. En ja hoor, ik was nog geen twee meter op de goede weg en er reed een politiewagen achter me. ‘Dit is niet voor mij bedoeld’ sprak ik mezelf moed in. En tralalala, ik reed gewoon verder. Vrijwel direct volgde een stopteken. Ik raak daar altijd helemaal zenuwachtig van want ik kan nooit direct een plek vinden waar ik mijn auto neer mag zetten. Als ik te lang doorrij dan kunnen ze wel eens gaan denken dat ik helemaal niet voor hen wil stoppen. Dat heb ik ook altijd met ziekenwagens. Dan heb ik geen idee wat voor kant ik op moet om ruimte te maken. Ik doe dan maar wat en het gaat altijd goed.

Auto aan de kant, raampje open en daar komt een jonge politieman op mij aflopen. Ik zet mijn allervriendelijkste gezicht op en kijk hem quasi vragend aan. En dan begint het. Politieagenten hebben altijd een toon waardoor ik niet meer durf te liegen. Laat staan tegenspreken. Het is net als mijn moeder die vroeger feilloos doorhad als ik een leugentje vertelde. ‘Je krijgt een blauwe streep op je voorhoofd als je liegt’ zei ze dan. Uit voorzorg hield ik mijn hand alvast op mijn voorhoofd. Politieagenten kennen dat trucje ook volgens mij.

Hun pakken met fluorescerende stukken maken grote indruk op mij. En helemaal als ik dan zie wat die man allemaal aan zijn gordel heeft hangen. De agent is nog knap ook. Dan raak ik helemaal confuus. Voordat hij kan vragen waarom ik ben aangehouden beken ik alles.

Een stomme vraag vind ik het ook altijd. Vragen waarom je denkt wat de reden is dat je aangehouden wordt. Iedereen met een redelijk verstand weet waarom hij wordt aangehouden. Volgens mij is het gewoon een test om erachter te komen of je liegt.

Nadat ik binnen een seconde alles bekend heb, volgt er een ernstige stilte waarin de agent gaat beslissen wat hij met mij gaat doen. Ik mag doorrijden.

Bij het volgende kruispunt merk ik dat ik mijn hand nog op mijn voorhoofd heb.

Caro