Column Caro Woudstra

Japan

In deze tijd waarin we niet kunnen reizen, teer ik op alle mooie reizen die ik ooit gemaakt heb. Fotoalbums waar ik jaren niet meer in heb gekeken haal ik tevoorschijn en geniet van alle herinneringen aan bijzondere ontmoetingen, avonturen die ik beleefd heb en onvoorstelbare landschappen en natuurverschijnselen.

Als ik mijn ogen dichtdoe ruik ik de tropische bloemen, de stank van urine en verrot fruit in de straten van Delhi en de zwavelgeur uit de borrelende grond van IJsland.

Al jaren koop ik geen souvenirs meer maar toch probeer ik elke keer weer iets mee naar huis te nemen. Ik hoop altijd een leuke gewoonte of iets goeds mee te nemen uit elk land. In veel landen is het gebruikelijk om een wildvreemde aan te spreken en een praatje te maken. Als vreemdeling voelde ik me dan al snel vertrouwd en het was fijn om even iemand te spreken als je zo ver van huis was. Terug in Nederland vind ik het leuk om met volkomen vreemden even gezellig te kletsen. Verrassend als je dan ineens een heel bijzonder gesprek hebt. Met een glimlach vervolg ik mijn weg dan weer.

Een goede gewoonte die ik heb meegenomen tijdens mijn reizen is mensen uitnodigen om te eten. Soms is dat iemand die ik nog maar één keer gezien heb maar vaker zijn dat mensen die ik al langer ken. Samen eten vind ik over het algemeen leuker dan koffie met een koekje erbij.

Een van de mooiste landen waar ik ooit geweest ben is Japan. Qua beleefdheden, technologie en hygiëne lopen ze mijlenver voor op Nederland. Daar heb ik dan ook weer veel van geleerd. Schoenen uittrekken als ik mijn huis binnenkom doe ik dan nog niet maar ik heb wel een Japans toilet aangeschaft. Compleet met sproeiers en een föhn. Veel hygiënischer, want zeg nou eens eerlijk: je ramen lappen of de tafel afnemen met een droog papiertje doe je immers toch ook niet?

Ik kan niet wachten tot ik weer de grens over mag. Nieuwe avonturen beleven en een mooi album van maken. Voor als er weer een tijd aanbreekt dat reizen niet meer kan.

Caro