Column Caro Woudstra

Excuustaal

Op een forum had iemand prachtige foto’s geplaatst. Ik vond het knap gemaakt en was ze aan het bewonderen. Totdat ik het commentaar las. De maker van de foto’s had eronder gezet: ‘Niet helemaal haarscherp en niet mijn mooiste foto’s maar het was weer een leuke dag en heb toch nog wat adders kunnen fotograferen’. En juist, ineens vond ik de foto’s geen klap meer aan. ‘Onscherp’ en ‘niet de mooiste’ bleven in mijn hoofd hangen. Ik vind het veel leuker om te lezen dat iemand een leuke dag heeft gehad en ook nog eens mooie dingen heeft weten te fotograferen. Wat voor kwaliteit je eraan verbindt mag je zelf bepalen. Dat is voor iedereen anders.

Ongewild vestig je de aandacht aan datgene wat je ontkent. Zo schreef iemand eens: ‘Ik wil geen azijnpisser zijn maar…..’ En gelijk vond ik haar een azijnpisser terwijl ze best een goed punt had. Maar dat viel totaal in het niet doordat ze bij voorbaat zichzelf probeerde in te dekken dat ze door anderen een azijnpisser werd gevonden. Elke lezer vond haar nu een zuurpruim.

In vergaderingen waar iedereen te lief met elkaar om wil gaan hoor ik het ook nog wel eens. ‘Sorry als ik iemand beledig maar ik vind dat we deze hele methodiek drastisch moeten inkorten’. Zit hij inderdaad iemand te beledigen? Hij zegt het toch zelf? Ja hij beledigt inderdaad zijn collega’s die hier heel druk mee bezig zijn geweest. Maandenlang! Dat hij een punt heeft dat de methode drastisch moet worden ingekort hoort niemand meer.

Sorry dat ik het zeg en ik wil niet arrogant doen ofzo maar deze excuustaal heb ik al jaren geleden afgeschaft in mijn communicatie. Niet dat ik veel communiceer ofzo maar toch doe ik dit al lang niet meer.

Vergeef me dat ik dit nog even toe wil voegen maar ik moet nu echt een eind breien aan deze column. Voor dit stukje mag ik maar aantal woorden gebruiken maar verder wil ik niet zeuren hoor. Ik wil geen negatief beeld over mezelf oproepen maar ik hoop dat jullie het leuk hebben gevonden. Sorry dat ik besta. Sorry, sorry, sorry…

Soms is het zo lekker om me weer even te laten gaan.

Caro