Column Caro Woudstra

Vluchtelingen

‘Haaksbergen bouwt chalets voor Oekraïners’ kopt de Tubantia. Voor een klein groepje mensen met rechts-extremistische ideeën een startsein om hierover ongenuanceerd hun mening uit te kotsen op social media. Er vliegen opmerkingen rond waar de honden geen brood van lusten. Een vrouw roept dat haar dochter al drie jaar op de wachtlijst staat voor een huis. Dat klopt. Maar voor het gemak vergeet deze moeder er even bij  te vertellen dat haar dochter geen bom in de achtertuin heeft gehad en dat dit meisje haar huis niet wil delen met vreemden, dat ze niet in een chalet wil wonen of in een huis dat op de nominatie staat om gesloopt te worden. Dan moet je nou eenmaal wat langer wachten tot je krijgt wat je hebben wilt. Als vluchteling heb je niet zoveel te kiezen en moet je je huis delen met mensen die je niet kent.  Als de nood echt zo hoog was voor dit meisje dat al jaren op de wachtlijst staat, had ze daar ook genoegen mee genomen. Blijkbaar was de nood niet zo hoog.  ‘Zij hebben alles en wij hebben niets’ luidt de klaagzang van een groepje schreeuwers. Maar ik durf te wedden dat zij er nog geen boterham minder om hebben gegeten. Het heeft natuurlijk niets te maken met dat deze mensen tegen vluchtelingen zijn. Er moet altijd iemand de klos zijn. In de tweede wereldoorlog waren dat de Joden, later de Marokkanen en nu zijn de vluchtelingen aan de beurt. Het gaat vooral over hun eigen angst voor het onbekende. Een giftige combinatie van weinig levenservaring in een wereld die zij niet helemaal begrijpen maken dat deze mensen gefrustreerd raken in de overheid, de maatschappij, het rechtssysteem. In alles eigenlijk. Geplaagd door onwetendheid blijven zij consequent op de verkeerde partij stemmen. Of stemmen helemaal niet. Hulde voor de mensen die een tegengeluid geven. Mensen die geen tegengas krijgen denken ongeremd door te kunnen gaan met hun negatieve, ongefundeerde, fascistische ‘meningen’. Niet voor niets luidt het spreekwoord: ‘Klagers hebben geen nood’ en dat is natuurlijk ook zo. Zolang deze mensen zich druk kunnen maken over dat een vluchteling iets van hen afpikt, is hun gezin nog niet ontwricht, zijn ze hun baan niet kwijt geraakt door een oorlog, hebben zij geen dierbaren verloren tijdens bombardementen en kunnen zij gewoon hun handje ophouden om elk kwartaal kinderbijslag te ontvangen. Deze schreeuwers hebben het waarschijnlijk te goed.

Caro