19:00 Haaksbergen - aangepast om 11:26

Column Caro Woudstra

Vliegen

Acht euro voor een simpel flesje water en een handjevol pinda’s. Er is niemand die zal zeggen dat dit lekker goedkoop is. Het zijn de gangbare prijzen als je iets koopt in een vliegtuig. Afzetterij vind ik het. Waar ik mij nog meer over verbaas is dat er een heleboel mensen zijn die zonder blikken of blozen dit afrekenen bij de cateringtrolley en dan ook ditzelfde flesje achteloos half opgedronken in de afvalzak mikken als het personeel langskomt om het afval op te ruimen. Zo slecht gaat het niet met Nederland als ik iemand een half opgegeten pizza van twaalf euro per stuk zie weggooien.

Ik zorg altijd goed voor mezelf als ik ga vliegen. Thuis maak ik een heerlijke lunch waar menig broodjeszaak nog wat van kan opsteken. Mijn broodjes ogen lekkerder, smaken beter en zijn zes keer goedkoper dan de gemiddelde ‘La Place’ op een vliegveld.

En er gaat altijd een grote koker Pringle chips mee die ik met een veelbetekenende blik tevoorschijn tover op het moment dat mijn buurman een lullig kokertje Pringles heeft gekocht voor de hoofdprijs.

Zo maak ik vliegen leuk voor mezelf. Ik voel me slank als ik in de stoel ga zitten en de veiligheidsriem een heel stuk moet aansnoeren. Degene die voor mij hier heeft gezeten was minstens drie keer dikker dan ik. Tevreden kijk ik om me heen. Betalen voor een stoel doe ik trouwens ook nooit. Er valt onderling heel veel te regelen en als je een uurtje eerder opstaat om in te checken kun je ook naast elkaar zitten. 

Een beetje jammer is dat water niet meer mee mag worden genomen. Ik drink mijn flesje dan leeg en na de controle zijn er genoeg mogelijkheden om het weer te vullen met water. Gratis.

Betalen voor parkeren heb ik helemaal nog nooit gedaan. Ik parkeer mijn auto een dorp verderop en ga dan met de bus naar het vliegveld. Ok, de bus kost twee euro tachtig maar dat is altijd nog goedkoper dan een parkeerplaats bij het vliegveld voor tachtig euro voor tien dagen. Zo heb ik de heenreis er alweer uit.

‘Waar doet ze het toch van, dat vele reizen?’ hoor ik mensen soms smoezelen. Nou, hierboven heb ik zojuist mijn geheim verklapt.

Caro