Column Caro Woudstra

Verkeershufter

‘Heb jij dat nou ook?’, vroeg ik aan een collega toen we in de bedrijfsauto naar een training reden. ‘Wat?’ vroeg ze. ‘Nou, dat je in de bedrijfsauto netter rijdt dan in je eigen auto’. Dat heb ik namelijk wel. Met grote letters staat de naam met logo en telefoonnummer op de auto. Ik kijk wel uit om hard te gaan rijden of om op gevaarlijke plekken in te halen. Voor je het weet heeft je hele organisatie een foute naam.

Net als iedereen (behalve mensen met weinig zelfinzicht) maak ik me wel eens schuldig aan verkeershufterigheid. Ik maak een hopeloos gebaar met mijn handen als iemand het knipperlicht niet uitsteekt bij het verlaten van een rotonde. Bij fietsers die geen hand uitsteken ontsnapt er spontaan een vloekwoord uit mijn mond. Hardrijders die ik weer tegenkom naast een stoplicht krijgen van mij het gebaar van ‘een klein piemeltje’ omdat je je tekortgekomen geslacht toch ergens mee moet compenseren. Sommige mannen compenseren dit door veel te hard te gaan rijden of veel lawaai te maken met bulderende uitlaten. Een middelvinger krijgt iedereen van mij die doorrijdt op een zebrapad terwijl ik aan het oversteken ben. Je kunt je in deze gevallen natuurlijk altijd afvragen wie de hufter is. Degene die zich niet aan de regels houdt of degene die het gebaar maakt. Of allebei misschien wel. Het een lokt het ander uit.

Op de terugweg hebben we het over de training maar naast de training heb ik nog iets anders geleerd. ‘Ik heb de oplossing gevonden tegen verkeershufterigheid’ zeg ik tegen mijn collega. Deze is benieuwd  wat dat dan is. Als we op alle auto’s een foto van de eigenaar en zijn of haar gezin plakken met telefoonnummer dan zijn we niet meer anoniem en gaan we wat beschaafder met elkaar om. Mijn collega vind dit een goed idee maar twijfelt over de uitvoering. Ik heb geen twijfels over de uitvoering. Als je dan echt zo braaf bent in het verkeer heb je daar geen moeite mee. En anders word je wel braaf met je foto en telefoonnummer op de zijkant van je auto.

Caro