15:00 Haaksbergen - aangepast om 11:55

Column Ton van Rijswijk

Participeren is niet hetzelfde als gelijk krijgen

Het zal de regelmatige lezer van mijn columns niet ontgaan zijn, dat “participatie” mij na aan het hart gaat. Ik heb zelfs de gemeente Haaksbergen uitgedaagd om daarbij “voorop te lopen”. Dat is nog niet zover, maar ik weet, dat dit gemeentebestuur gewoon zijn best doet om burgers zoveel mogelijk te betrekken bij beslissingen. Dat blijft doorgaans hangen op het niveau van adviseren, omdat de gemeenteraad nu eenmaal in de meeste beslissingen het laatste woord heeft. Maar ook de raad heeft er alle belang bij om te horen wat er onder de bevolking leeft en hoe de mening van betrokkenen kan worden meegewogen in de uiteindelijke beslissingen. Maar let wel participatie is niet hetzelfde als “je zin krijgen”. In die zin zijn sociale media niet de juiste platforms om mensen om hun mening te vragen. Gewoon, omdat die platforms zich niet lenen voor een zorgvuldige discussie en objectieve weergave van de feiten! Participatie begint bij informeren (wat zijn we van plan, wat zouden we eigenlijk willen) en luisteren (echt willen weten wat de feiten zijn) en pas daarna adviseren (wat kan er in de plannen worden aangepast, opdat alles voor mij of voor ons beheersbaar en overzichtelijk blijft.

De gemeente kan dat proces op onderdelen nog aanmerkelijk verbeteren. Door bijvoorbeeld inspraakavonden duidelijker aan te kondigen. En een discussieavond in de Kappen geen “belevingsavond”, maar gewoon een discussieavond te noemen. Weten mensen meteen waar ze aan toe zijn en wat ervan ze verwacht wordt. En het bestuur (college of raad) behoort vooraf helder de grenzen van de inspraak aan te geven: waarover mogen burgers wel meepraten en waarover niet. Mijn aanname: de gemeente heeft nog veel vooruitgang te boeken. Maar de burger ook! Wat het laatste betreft: bij inspraak zou de burger zich om te beginnen beter in een bepaald politiek dossier mogen, nee moeten, verdiepen. Ja, ik weet: het is reuze verleidelijk om meteen je mening te ventileren op Facebook of Instagram, maar als die mening volkomen voorbijschiet aan de feiten, heeft toch niemand aan zo’n mening ook maar iets? Je geeft dan weliswaar geluid en je hebt volume, maar niemand luistert. Wacht even met reageren totdat je precies weet hoe de voornemens van de lokale overheid er precies uit gaan zien. Kortom: luister, lees, neem kennis van de feiten (niet van veronderstelde feiten), denk erover na, praat erover met anderen en reageer. En laat je onderbuik met rust.