11 nov - 10:31
Haaksbergen -
aangepast om 10:31
Reactie op column Caro Woudstra
Telefoon loos
Mijn smartphone en ik zijn geen vrienden.
Mijn telefoon is zeker weg te denken uit mijn hedendaagse bestaan.
Een telefoon loze dag, of dagen, vindt ik heerlijk.
Waar is de tijd gebleven dat je iemand op straat even kon vragen hoe laat was, met een gezellig praatje tot gevolg.
Dat je naar de kleurschakelingen in de lucht keek om te zien wat voor een weer het zou worden.
De tijd dat wanneer je moest wachten op het station je de zon voelde schijnen op je gezicht, je ogen sloot en genoot. Dat je eenmaal in de trein uit het raam keek en de veranderingen in de natuur zag. Stiekem mee kon genieten van een andermans grap.
De tijd dat mensen elkaar in de ogen keken en even niets zeiden.
De tijd dat je maar met één tegelijk bezig was en dit prima vond.
En de tijd dat je even helemaal niets deed, stil voor je uit keek door het raam naar buiten, de gedachten weg liet waaien met de wind. Dat je door deze stilte kwam op de geweldigste ideeën.
Nee, mijn smartphone en ik zijn geen vrienden.
En zijn ook niet van plan om ze worden.
Schrijver; anoniem, gegevens bekend bij de redactie.