Column Ton van Rijswijk

Column Ton van Rijswijk

Vrede op aarde. De standaard uitdrukking voor Kerstmis. Gebaseerd op hoop, terwijl de harde realiteit vaak anders is. Ook in 2025, wanneer vuurhaarden in Oekraïne, Gaza, Ethiopië en Eritrea (ik noem er maar een paar) zich opdringen op onze TV schermen, in dagbladen en sociale media. Maar we blijven hopen en uitkijken naar “vrede op aarde”. Want we kunnen ons er wel van distantiëren, denken, dat het “toch allemaal ver weg is” en dat het in Haaksbergen nog steeds overwegend rustig is, maar toch dwingen  juist deze dagen je tot nadenken,  tot bezinning. En dan vraag je je af wie in staat zal zijn om ons nieuwe inspiratie te brengen, wie de juiste toon zal vinden om ons hoop te geven. Hoop op echte vrede, hoop op een veilige toekomst, op perspectief. Op een rolmodel, die ons “meeneemt”.  Iemand zoals Martin Luther King, die zei in zijn toespraak op 28 augustus 1963 in Washington, waarin hij droomde van een wereld zonder racisme en discriminatie: “I have a dream”. En de droom ging over gelijkheid en rechtvaardigheid. Of zo iemand als Nelson Mandela, wiens grootste droom was een land waar alle mensen – zwart, wit, arm, rijk – gelijkwaardig zijn voor de wet en dezelfde rechten hebben. Hij wilde een einde maken aan het systeem waarin mensen op basis van huidskleur werden gescheiden en ongelijk behandeld. Hij zag een toekomst zonder onderdrukking en racisme.

Kortom, ik verlang naar mensen, ook in ons land, ja ook in Haaksbergen, die ons inspireren, die de hoop, die ze uitstralen niet beperken tot een paar woorden bij de kerstboom. Mensen zoals Martin Luther King, zoals Nelson Mandela, zoals Barack Obama of dichter bij huis iemand zoals Aboutaleb. En wie weet slaagt Rob Jetten er met een stevig en hecht team in om ons land weer naar een hoopvolle en eerlijke toekomst te leiden.

Het zijn nu eenmaal gedachten, die je bekruipen, die je bezig houden in deze tijd van het jaar. Vrede op aarde, nooit meer oorlog, we riepen het in koor na 1945, maar de realiteit was en is anders. De oorlogen blijven, de oorlogsindustrie draait weer op volle toeren, de aandelen van de betrokken bedrijven gieren weer omhoog, we vechten elkaar weer de tent uit en andere tenten in. Vluchtelingen weten niet meer waar ze heen moeten en zijn lang niet overal welkom op plaatsen waar het egoïsme het leven een lelijke kleur gegeven  heeft.

Ik wens u vreedzame feestdagen en een gelukkig nieuwjaar. En ik hoop, dat we open blijven staan voor mensen, die door oorlog, geweld en discriminatie hun heil elders moeten zoeken. En dat open staan kan dichtbij beginnen!