Kerstmis 1962

Kerstmis was ook in die tijd een feest waar iedereen naar uitkeek. De nachtmis was het hoogtepunt, die om 03.00 uur in de nacht begon, maar je moest wel om 02.00 uur in de kerk zijn anders was er geen plaats meer vrij. In onze parochiekerk H. Pancratius hadden ze een geweldig mooi herenkoor, waarvan Dinand Dijkhuis dirigent was, een dames- herenkoor bestond toen nog niet.

De nachtmis was altijd heel plechtig, een mis met 3 heren, zoals men vroeger zei, gingen voor in de viering, met een hele stoet misdienaars. Er werden altijd 3 Heilige missen achter elkaar gevierd, het duurde altijd heel erg lang en vielen soms om van de slaap. In die tijd was het de gewoonte naar de nachtmis te lopen, 3 kwartier heen en 3 kwartier terug.
Kerstmis 62 was een barre winter, het vroor dat het kraakte en er lag een dik pak sneeuw, die nacht liep ik met mijn moeder en broer naar de kerk om de nachtmis te vieren, maar onderweg op de brug daar stond iemand, wie zou dat toch zijn in deze koude winterse kerstnacht. Het was Hendrik Jan. Hendrik Jan was een zwerver, die wel eens bij mijn ouders kwam voor een kopje koffie. Hij was een heel bescheiden man, maar hij liep heel slecht. Hij had vroeger al eens zijn been gebroken, waar hij niet mee naar de dokter was geweest. Dus u raad het al, dat lopen schoot niet op. Mijn moeder zei tegen hem, HendrikJaan, goat mer no hoes, de duure van het fornuuspothok is nog wa los, doar steet nog wal ne stoal en fornuuspot is nog wal een betje warm.
Toen we ‘s-morgens thuis kwamen, hadden we trek aan koffie met een lekkere boterham. Mijn moeder kon altijd heel lekker brood bakken, en ook Hendrik Jan hoorde erbij.
Hij genoot van het lekkere ontbijt. Mijn moeder vroeg hem: smaakt ’t Hendrik Jaan. Waarop hij zij: Och Hanna dat kaank pas zeg’n bij de 3e plakke. Een groter compliment was voor mijn moeder niet te bedenken. Deze gebeurtenis kerstnacht 1962 is mij altijd bijgebleven. En de 2e kerstdag was er altijd bal bij Cafe Cuppers, erg gezellig was het altijd. Om 19.00 uur kwamen de eerste balgasten al binnen, en waar veel geliefden elkaar gevonden hebben voor het leven. En Marie José was toen nog een klein meisje, zat vaak op de rand van het podium dicht bij de muziek en genoot van de dansende balgasten.
Dit zijn zo de herinneringen rond Kerstmis, onvergetelijk. Zalig Kerstfeest!

Diny Essink-Horstink