Column Ton van Rijswijk

Zelf vind ik, dat ik na 75 jaar Den Haag en nu bijna 5 jaar Haaksbergen aardig ben geïntegreerd in Hokseberge. Ik ben immers als vrijwilliger met veel plezier actief voor RTV Sternet, mag zelfs columns schrijven voor dit zeer gewaardeerde weekblad en fungeer met veel genoegen als taalcoach voor een statushouder. Maar nee, met carnaval heb ik niets. Dat zal wel met mijn leven in het westen te maken hebben, waar carnaval immers niet die “beleving status” heeft bereikt zoals in het zuiden en, naar mij nu inmiddels blijkt, in het oosten des lands. Ik zie en proef het enthousiasme om mij heen, zie collega’s uiterst geconcentreerd reportages maken van optredens, optochten en dansfestijnen en heb daar veel bewondering voor, maar aan mij gaat het dus allemaal een beetje voorbij. En frons mijn wenkbrauwen (van verrassing) als ik op die ene dag lees, dat carnaval de Unesco-status van “cultureel, immaterieel erfgoed” heeft bereikt en denk dan “daar zal vast wel goed over nagedacht zijn”. Een dag later frons ik deze wenkbrauwen wederom (maar nu van verbazing) als ik lees, dat in Albergen de GGD actief is geweest om de jeugd te wijzen op de gevaren van SOA en op de noodzaak van het gebruik van voorbehoedsmiddelen tijdens de carnavalsdagen. Met een hesje aan voorzien van de tekst “wil je sneeuw in je klitje”. Vindingrijke tekst denk ik dan en er is – volgens mij – geen woord Twents aan. Hoezo “cultureel erfgoed” denk ik dan, is carnaval dan toch een overwegend plat feest?  Als ik de vreugde zie tijdens de kinderoptocht, kan ik mij daar niets bij voorstellen. 

Relatie tussen politiek en carnaval kan overigens boeiend zijn. Nee, ik doel niet op de weinig hoopgevende ontwikkelingen bij de kabinetsformatie, waarin “onze” Twentse  kroonprins het strijdtoneel, op z’n minst tijdelijk, verlaten heeft. Ik heb op geen van de vier partijen gestemd, dus ik kan vrijuit praten. En denk, dat hij (die Twentse kroonprins dus) er nooit echt in heeft geloofd. We gaan het zien, maar (terug naar het carnaval) burgemeester Rob Welten verwees er even zijdelings, maar fijntjes naar bij het overhandigen van de  gemeentesleutels aan het college van carnavalsprinsen. Althans het ging om 1 sleutel met 4 baarden, voor elke prins één. “Deze sleutel past overal op, zelfs op de schatkist. Maar dat is niet de moeite waard, want die is toch leeg”, vertaalde hij de meest recente uitlatingen van Omtzigt. Actueel en geestig, dat hoort ook, of wel misschien juist bij carnaval.

Ton van Rijswijk